Vlinderszijn prachtigevliegende insectenmet grotegeschubde vleugels. Vlinders zijn net als alle andereinsecten<, ze hebben zesgewrichtspoten en hun lichaam bestaat uit drie delen, een paarvoelsprietenmet samengestelde ogen en eenexoskelet. Het lichaam bestaat uit een kop,thorax(borststuk) enabdomen(achterlijf).
Vlinders kunnen heel goed vliegen. Ze hebben twee paar grotevleugelsdie bedekt zijn metschubbendie kleurrijk eniriserendzijn en in overlappende rijen zijn gerangschikt. DeLepidoptera(vlinders en motten) zijn de enige insecten met geschubde vleugels. De vleugels zijn bevestigd aan de thorax (middenstuk) van de vlinder.De adersondersteunen de delicate vleugels en voorzien ze van bloed. Vlinders leggen zich ook in de zon om zich op te warmen als het koud is.
Alles wat u moet weten over vlinderrupsen vindt u in dit blogartikel .
De snelheid van deze dieren varieert naargelangde soortvlinder (degiftigesoorten zijn trager dan deniet-giftigesoorten). De snelste vlinders (bepaaldehesperia’s) kunnen ongeveer 30 mijl per uur of meer vliegen. Langzaamvliegende vlindersvliegen ongeveer 5 mijl per uur.
Levenscyclus van een vlinder
Een levenscyclusbestaat uit de stadia dieeen organismetijdens zijn leven doorloopt, van het begin tot het einde. Een vlinder ondergaat een proces datmetamorfose. Dit betekent dat de vlinder volledig verandert vanaf hetlarvale stadium, wanneer hij eenrups is, tot het eindstadium, wanneer hij een mooie en gracieuzevolwassen vlinder wordt. De levenscyclus van de vlinder bestaat uit vier stadia:het ei,de larve,de popenhet volwassen dier.
1. Het eistadium
Het eerste stadium in de levenscyclus van een vlinder is het ei ofeicel. Vlindereitjes zijn klein, variëren in kleur en kunnenrond,cilindrischofovaal. Hetvrouwtjevlinder legt de eitjes opbladerenof stengels vanplanten, die ook als voedselbron dienen voor de larven wanneer ze uitkomen.
2. Het larvenstadium
De larve of rups, die uit het ei komt, is het tweede stadium van de levenscyclus. Rupsen hebben vaak, maar niet altijd, meerdere paar echte poten en meerdere paar valse poten. De belangrijkste activiteit van de rups iseten. Ze heeft eenvorstelijke eetlust en eet bijna constant. Naarmate de rups eet, groeit zijn lichaam aanzienlijk. De sterke buitenhuid of het exoskelet groeit echter niet mee en rekt zich niet uit. In plaats daarvan wordt het oude exoskelet verwijderd tijdens een proces datvervellingwordt genoemd en vervangen door een nieuw, groter exoskelet. Een rups kan tot vier of vijf vervellingen ondergaan voordat hij eenpop wordt.
3. Het popstadium
Het derde stadium staat bekend als de pop. De rups hecht zich vast aan een takje, een muur of een andere steun en zijn exoskelet gaat open om de pop te onthullen. De pop blijft als een klein zakje hangen totdat de transformatie tot vlinder voltooid is. De toevallige toeschouwer zou kunnen denken dat er, aangezien de pop onbeweeglijk is, tijdens deze “rustfase” weinig gebeurt.
Wilt u meer weten over de libel? Lees dan dit blogartikel dat door note internet is samengesteld.
Het is echter in de cocon dat de structuur van de rups uiteenvalt en zich herschikt om de vleugels, het lichaam en de poten van de volwassen vlinder te vormen. De cocon voedt zich niet, maar haalt zijn energie uit het voedsel dat in het larvale stadium is geconsumeerd. Afhankelijk van de soort kan het nymfalestadium slechts enkele dagen of meer dan een jaar duren. Veel vlindersoorten overwinteren of houden een winterslaap in de pop.
4. Het volwassen stadium
Het vierde en laatste stadium van de levenscyclus is het volwassen stadium. Zodra de cocon openbreekt, komt de vlindertevoorschijn. Uiteindelijk zal hij paren en eitjes leggen om de cyclus opnieuw te beginnen. De meeste volwassen vlinders leven slechts een week of twee, maar sommige soorten kunnen tot 18 maanden oud worden.
Voeding van vlinders
De larve of rups en de volwassen vlinder hebben zeer verschillende voedingsvoorkeuren, grotendeels vanwege het verschil in hun monddelen. Beide soorten voedsel moeten beschikbaar zijn om de vlinder in staat te stellen zijn levenscyclus te voltooien.
Rupsen zijn erg kieskeurig wat betreft hunvoeding, daarom legt het vrouwtje alleen eitjes op bepaalde planten. Ze weet instinctief welke planten geschikt zijn alsvoedselvoor de hongerige rupsen die uit haar eitjes komen. Rupsen bewegen zich niet veel en kunnen hun hele leven op dezelfde plant of zelfs hetzelfde blad doorbrengen. Hun belangrijkste doel is om zoveel mogelijk te eten, zodat ze groot genoeg worden om zich in een pop te veranderen. Rupsen hebbenkauwende monddelen,mandibels genaamd, waarmee ze bladeren en andere plantendelen kunnen eten. Sommige rupsen worden als ongedierte beschouwd vanwege de schade die ze aan gewassen toebrengen. Rupsen hebben geen extra water nodig, omdat ze alles wat ze nodig hebben uit de planten halen die ze eten.
Volwassen vlinders zijn ook selectief in wat ze eten. In tegenstelling tot rupsen kunnen vlinders zich verplaatsen en op een veel groter gebied naar geschikt voedsel zoeken. In de meeste gevallen kunnen volwassen vlinders zich uitsluitend voeden met verschillende vloeistoffen. Ze drinken met behulp van een buisvormige tong, deproboscis. Deze rolt zich uit om vloeibaar voedsel op te zuigen en rolt zich weer op wanneer de vlinder niet eet. De meeste vlinders geven de voorkeur aan denectarvanbloemen, maar andere kunnen zich voeden met vloeistoffen in rottend fruit, boomhars en uitwerpselen vandieren<. Vlinders voeden zich het liefst in zonnige gebieden die beschut zijn tegen de wind.
Waar leven vlinders?
Alle vlinders zijnterrestrisch, dat wil zeggen dat ze op het land leven. Hoewel de meeste bekende soortentropisch zijn, komen vlinders overal ter wereld voor – van de tropen op de evenaar totnoordelijke gebiedenboven depoolcirkel<, en van zeeniveau tot bergtoppen van meer dan 6000 meter! Vlinders komen voor in bijna alle soorten habitats, waaronder woestijnen, wetlands, graslanden, bossen en alpine gebieden. Sommige vlinders van de familieLycaenidaebrengen een deel van hun leven ondergronds door! Hun rupsen worden verzorgd door mieren, die in ruil daarvoor zoete honingdauw krijgen.
De leefomgeving van een vlinder hangt af van de soort. Er zijn veel soorten, zoals de Karnerblauwtje (Lycaeides melissa samuelis)/strong>), links, die zeer specifieke eisen stellen aan hun leefgebied en nergens anders kunnen leven. De Karner-blauwtje is voor zijn leefgebied afhankelijk van een zeldzaamecosysteemdateiken savanne. Aangezien de meeste eikenbossen inOntario zijn vernietigd, komt deze soort niet meer voor in Ontario en is hij nu uitgestorven (lokaal uitgestorven) inCanada. Anderzijds zijn vlinders zoals de koolwitje zeer flexibel en komen ze voor in veel verschillende habitats en op veel continenten.
De delen van een vlinder
Alle insecten, inclusief vlinders, hebben een algemeen gelijksoortig lichaamsontwerp. Het lichaam van een vlinder is verdeeld in drie hoofddelen: de kop, het borststuk en het achterlijf. Elk deel van het lichaam heeft zeer verschillende functies, maar ze zijn allemaal noodzakelijk voor het leven van de vlinder.
1. De kop
De kop van de vlinder zit vol met uiterst belangrijke organen die de vlinder in staat stellen zijn omgeving waar te nemen en zich te voeden. Op de kop vindt u:
Antennen
Bevestigd aan de bovenkant van het hoofd.De antennenzijn zintuigen die worden gebruikt omchemische stoffenin de lucht waar te nemen, of het nu gaat om degeur van bloemenof de geur van een potentiële partner. Ze dragen ook bij aan het evenwicht en het waarnemen van bewegingen. Zie ze als de neus van de vlinder.
Complexe ogen
In tegenstelling tot menselijke ogen, die elk eenlens hebben, bestaat elk samengesteld oog van een vlinder uit vele kleine “ogen” dieommatiden worden genoemd en elk hun eigen lens hebben. Debrein van de vlinder voegt de informatie van al deze kleine ogen samen tot een beeld van de wereld om hem heen. Vlinders zien waarschijnlijk niet de heldere, scherpe beelden die wij als mensen zien, maar ze compenseren dat op andere manieren!
Altijd met een tekenles om gemakkelijk te leren hoe je een vlinder kunt tekenen.
Omdat de ommatiden van hun samengestelde ogen allemaal in iets verschillende richtingen zijn gericht, kunnen vlinders tegelijkertijd voor, achter, boven en onder zich kijken. Bovendien kunnen de ogen van vlindersultraviolet licht zien, wat mensen niet kunnen. Dit is handig, omdat sommige bloemen en zelfs andere vlinders speciale markeringen hebben die alleen zichtbaar zijn in ultraviolet licht.
Snuit
Desnuitis hetmonddeelvan de vlinder. Het wordt gebruikt alseen rietjeom vloeistoffen op te zuigen, zoals nectar uit bloemen, water, vruchtensappen, sap uit bomen, zweet van dieren of andere dingen, afhankelijk van de soort. Wanneer de proboscis wordt gebruikt, lijkt hij op een klein draadje dat uit de voorkant van het hoofd komt. Wanneer hij niet wordt gebruikt, rolt hij zich als een veer strak op onder de voorkant van het hoofd. Vlinders kunnen alleen vloeistoffen met hun slurfnippenen zijn niet in staat om de huid te doorboren of te breken.
2. De thorax
De thoraxvan een vlinder is eenkrachtcentraledie alles bevat wat de vlinder nodig heeft om zich te verplaatsen en te vliegen in zijn omgeving.
Op de thorax vindt u:
Zes poten
Deze zijn bevestigd aan de onderkant van de thorax. Elke gesegmenteerde poot bestaat uit 5 delen, maar de 3 die gemakkelijk te zien zijn, zijn hetdijbeen, hetscheenbeenen devoetwortel. Beschouw het dijbeen als de “dijbeen” en de tarsus als de “voet“. De poten van een vlinder hebben dezelfde functie als die van ons: ze helpen hem klimmen en lopen. Maar wist u dat de voet van een vlinder hem ook helpt proeven? Specialesensorenop elke tarsus vangen chemische stoffen op van de oppervlakken waarop ze lopen, waardoor de vlinder smakelijke vloeistoffen kan detecteren of waardplanten voor zijn rupsen kan identificeren. Dit is een van de redenen waarom je vlinders zoveel mogelijk niet moet oppakken – de crèmes en chemicaliën die we op onze handen smeren, kunnen hard zijn voor hun pootjes!
Mis onze aanbiedingen voor de PAPILLON-collectie op onze website boerderijgeest.nl niet.
Waarom lijken sommige vlinders maar vier poten te hebben?Sommige vlinders, waaronder veel voorkomende soorten zoals demonarch, lijken maar vier poten te hebben. Dat komt niet doordat ze twee poten zijn kwijtgeraakt. Deze vlinders behoren tot de familieNymphalidae, ofwel de brush-footed butterflies. Alle brush-footed butterflies hebben wel degelijk zes poten, maar het eerste paar poten is erg klein en ligt tegen de thorax aan en is verborgen in hetdonsvan het lichaam. Je kunt deze poten alleen zien als je ze met een pincet van het lichaam af kunt trekken. Deze kleine poten hebben hun functie in deze vlinderfamilie verloren en worden niet gebruikt om te lopen.
Vier vleugels
Hoewel het op het eerste gezicht lijkt alsof vlinders slechts twee vleugels hebben, is het bij nader inzien duidelijk dat elke kant van het lichaam een voorvleugel en eenachtervleugel heeft. De vleugels zijn bedekt met gekleurde schubben, die in feite kleineafgeplatte haartjesdie de vleugels hun kleur geven. De schubben van vlinders zijn zo klein dat ze zonder microscoop op gekleurd stof lijken, en ze zijn zodelicaatdat ze direct van de vleugel loskomen als je erover wrijft. De schubben zijn uniek voor vlinders en motten en er zijn drie soorten:gepigmenteerde,diffractieveenandroconische.
- Gepigmenteerde schubben
- Diffractieve schubbenkrijgen hun kleuren door het licht te diffracteren, een effect dat vergelijkbaar is met het gebruik van eenprismaom wit licht in een regenboog te splitsen. Diffractieve schubben produceren heldere, metallic en iriserende kleuren en verkleuren niet na verloop van tijd, omdat ze geen chemische pigmenten bevatten die kunnen worden afgebroken.
- Androconische schubbenzijn schubben dieferomonenproduceren in plaats van kleuren. Feromonen zijn chemische stoffen die vlinders in de lucht vrijgeven om te communiceren met andere vlinders van dezelfde soort, en worden meestal gebruikt om vlinders te helpen een partner te vinden.
De vleugels van een vlinder dienen omte vliegen, maar ze hebben ook tal van andere functies. De patronen op de vleugels kunnen helpen om de vlinder te camoufleren, roofdieren te waarschuwen dat een vlindergiftig is, roofdieren te verrassen ofaf te leiden door eenopvallende beweging, en een vlinder helpen om andere vlinders van zijn soort aan te trekken en met hen te communiceren. In het geval van giftige vlinders zoalsde monarchvlinder, zijn de vleugels ook een uitstekende plek omgifstoffenop te slaan (hoewel je ze moet eten om ziek te worden).
3. Buik
De buik van een vlinder ziet er aan de buitenkant misschien niet indrukwekkend uit, maar van binnen bevat hijvitale organendie de vlinder nodig heeft om te overleven.
Het spijsverteringskanaal
Het grootste deel van hetspijsverteringskanaal van de vlinder bevindt zich in de buik. Daar verwerkt de vlinder voedsel en afvalstoffen.
Spiracles
Dit zijnminuscule gaatjeslangs de zijkanten van de buik die lucht door de tracheale buisjes van hetademhalingssysteemvan de vlinder laten stromen, waardoor hij kan ademen. In tegenstelling tot ons, zijn de monddelen van de vlinder niet betrokken bij de ademhaling! Hoewel de spiracles ook op andere delen van het lichaam kunnen voorkomen, bevinden de meeste zich op de buik.
Voortplantingsorganen
Alle belangrijke organen,mannelijkeenvrouwelijke, die betrokken zijn bij de voortplanting bevinden zich in de achterlijf, aan het uiteinde. Het achterlijf is ook de plaats waar de eitjes zich ontwikkelen en blijven totdat een vrouwelijke vlinder ze legt.
Het is belangrijk om te weten dat er geenstekende vlinders bestaan. Vlinders hebben geenstekelorganen of gif in hun achterlijf of elders in hun lichaam. Maak je dus geen zorgen als er een vlinder op je neerstrekt: ze zijn volkomen ongevaarlijk en je mag jezelf gelukkig prijzen!
Conclusie
Vlinders zijn ogenschijnlijkkwetsbare insecten, die wegvliegen van angst als je hunfeestmaalvan bloemen. Maar van hun uitzonderlijke gezichtsvermogen tot hun minder dan delicate begin is er veel wetenschap te ontdekken. Zelfs de kleurrijke patronen en vleugelslagen van vlinders zijn meer dan we denken.